Imprimir

Un sacerdote dun colexio de Vigo é condenado a 32 anos e medio de cárcere por abusar de seis menores

Inicio desactivadoInicio desactivadoInicio desactivadoInicio desactivadoInicio desactivado
 

abusos iglesia 468x280Un sacerdote e profesor de relixión do colexio Salesianos de Vigo foi condenado a 32 anos e medio de prisión e a 36 anos de liberdade vixiada por abusar de seis alumnos do centro en 2019, cando tiñan 15 anos, durante o desenvolvemento de actividades extraescolares. En concreto, os feitos sucederon nun campamento que tivo lugar en Cambados e nunha peregrinación a Santiago de Compostela, así como, respecto a un dos menores, durante a visualización da final da Champions League nunha asociación xuvenil da que o colexio estaba a cargo. Así o decretou a sección cuarta da Audiencia Provincial de Pontevedra, que considera acreditado que o investigado cometeu sete delitos de abuso sexual, tres deles continuados. Ademais da pena de prisión, impúxolle o pago dunha indemnización de 76.000 euros ao conxunto das vítimas, pois entende que “non cabe ningunha dúbida de que todas e cada unha delas sufriron un dano psicolóxico evidente”, así como a inhabilitación especial para calquera profesión ou oficio, sexa ou non retribuído, que conleve contacto regular e directo con menores de idade por tempo superior en 31 anos ao de duración da pena de prisión imposta.

 

O tribunal asegura que o acusado aproveitou “a situación de superioridade derivada da súa profesión”, da confianza que os menores depositaran nel e da relación de amizade que lles unía, “que ía máis aló da de profesor-alumno”, para realizarlles tocamentos. Os maxistrados salientan na sentenza que a determinación da autoría do sospeitoso foi consecuencia, fundamentalmente, do testemuño das vítimas dos abusos, as cales declararon que quedaron “en shock” cando lles ocorreu, sen ser capaces de reaccionar porque non podían crer que o sospeitoso lles puidese facer algo así.

 

“Todas estas circunstancias non só eran coñecidas polo acusado, senón que, ademais, foron aproveitadas por el para conseguir satisfacer o seu desexo sexual, actuando, ademais, nas horas nocturnas, cando o estado de alerta diminúe e o nivel de conciencia decrece”, apuntan os xuíces, os cales consideran que aos abusos se suma “a existencia dunha situación de superioridade derivada desa relación de amizade e de ascendencia que o acusado constrúe ao redor de todos e cada un dos menores, o que lle permitiu vencer calquera posible resistencia das vítimas”.

 

Os maxistrados afirman que os afectados narraron “con firmeza e de forma acorde á súa idade o que lles ocorreu e o que viron respecto dos outros”. Na sentenza, os xuíces aseguran que as declaracións dos menores compren o requisito da verosimilitude, pois son “internamente coherentes” e se corresponden “con situacións realmente vividas”, evidenciando algúns dos menores “un sentimento de culpa por non facer nada ou non saber reaccionar no instante mesmo no que sucedían os feitos”. Ademais, os diferentes testemuños “aparecen rodeados de corroboracións externas”. Os maxistrados tamén destacan que os estudantes carecen de “motivación espuria, animadversión ou interese en prexudicar ao acusado”, pois todos eles puxeron de manifesto “a boa relación que mantiñan antes dos feitos”, pois non só era un profesor, senón que o consideraban “o seu amigo, o seu referente”.

 

Por todo iso, consideran probado que o condenado executou actos sexuais sobre cada un dos menores consistentes, en todos os casos, en tocamentos nos órganos xenitais, normalmente por encima da roupa, aínda que, nalgunha ocasión, tamén por baixo. “Os actos realizados non deixan lugar á dúbida, non só polo proceder subrepticio (aproveitando as horas nocturnas e o soño dos menores), senón polos actos de contido inequivocamente sexual”, recalca a Audiencia.

 

En canto á defensa do condenado, os xuíces salientan que o feito de que “non presente trazos psicopatolóxicos característicos dun abusador nin teña unha personalidade que lle impida controlar os seus impulsos” non descarta que cometese os feitos que se lle imputan, tal e como pretendía a súa defensa. O tribunal tamén rexeita a liña defensiva que pretendía “abrir a posibilidade de que puidese cometer os feitos outra persoa e que os menores se equivocasen na súa identificación”. Contra a resolución da Audiencia Provincial de Pontevedra cabe presentar recurso de apelación.

 

 

***

 

Un sacerdote de un colegio de Vigo es condenado a 32 años y medio de cárcel por abusar de seis menores

 

26/10/2021.- Un sacerdote y profesor de religión del colegio Salesianos de Vigo ha sido condenado a 32 años y medio de prisión y a 36 años de libertad vigilada por abusar de seis alumnos del centro en 2019, cuando tenían 15 años, durante el desarrollo de actividades extraescolares. En concreto, los hechos sucedieron en un campamento que tuvo lugar en Cambados y en una peregrinación a Santiago de Compostela, así como, respecto a uno de los menores, durante la visualización de la final de la Champions League en una asociación juvenil de la que el colegio estaba a cargo. Así lo ha decretado la sección cuarta de la Audiencia Provincial de Pontevedra, que considera acreditado que el investigado cometió siete delitos de abuso sexual, tres de ellos continuados. Además de la pena de prisión, le ha impuesto el pago de una indemnización de 76.000 euros al conjunto de las víctimas, pues entiende que “no cabe ninguna duda de que todas y cada una de ellas han sufrido un daño psicológico evidente”, así como la inhabilitación especial para cualquier profesión u oficio, sea o no retribuido, que conlleve contacto regular y directo con menores de edad por tiempo superior en 31 años al de duración de la pena de prisión impuesta.

 

El tribunal asegura que el acusado aprovechó “la situación de superioridad derivada de su profesión”, de la confianza que los menores habían depositado en él y de la relación de amistad que les unía, “que iba más allá de la de profesor-alumno”, para realizarles tocamientos. Los magistrados subrayan en la sentencia que la determinación de la autoría del sospechoso ha sido consecuencia, fundamentalmente, del testimonio de las víctimas de los abusos, quienes declararon que se quedaron “en shock” cuando les ocurrió, sin ser capaces de reaccionar porque no podían creer que el sospechoso pudiera hacerles algo así.

 

“Todas estas circunstancias no solo eran conocidas por el encausado, sino que, además, fueron aprovechadas por él para conseguir satisfacer su deseo sexual, actuando, además, en las horas nocturnas, cuando el estado de alerta disminuye y el nivel de conciencia decrece”, apuntan los jueces, quienes consideran que a los abusos se suma “la existencia de una situación de superioridad derivada de esa relación de amistad y de ascendencia que el acusado construye en torno a todos y cada uno de los menores, lo que le permitió vencer cualquier posible resistencia de las víctimas”.

 

Los magistrados afirman que los afectados narraron “con firmeza y de forma acorde a su edad lo que les ocurrió y lo que vieron respecto de los otros”. En la sentencia, los jueces aseguran que las declaraciones de los menores cumplen el requisito de la verosimilitud, pues son “internamente coherentes” y se corresponden “con situaciones realmente vividas”, evidenciando algunos de los menores “un sentimiento de culpa por no haber hecho nada o no haber sabido reaccionar en el instante mismo en el que sucedían los hechos”. Además, los diferentes testimonios “aparecen rodeados de corroboraciones externas”.

Los magistrados también destacan que los estudiantes carecen de “motivación espuria, animadversión o interés en perjudicar al encausado”, pues todos ellos pusieron de manifiesto “la buena relación que mantenían antes de los hechos”, pues no solo era un profesor, sino que lo consideraban “su amigo, su referente”.

 

Por todo ello, consideran probado que el condenado ejecutó actos sexuales sobre cada uno de los menores consistentes, en todos los casos, en tocamientos en los órganos genitales, normalmente por encima de la ropa, aunque, en alguna ocasión, también por debajo. “Los actos realizados no dejan lugar a la duda, no solo por el proceder subrepticio (aprovechando las horas nocturnas y el sueño de los menores), sino por los actos de contenido inequívocamente sexual”, recalca la Audiencia.

 

En cuanto a la defensa del condenado, los jueces subrayan que el hecho de que “no presente rasgos psicopatológicos característicos de un abusador ni tenga una personalidad que le impida controlar sus impulsos” no descarta que haya cometido los hechos que se le imputan, tal y como pretendía su defensa. El tribunal también rechaza la línea defensiva que pretendía “abrir la posibilidad de que los hechos pudiera haberlos cometido otra persona y que los menores se equivocasen en su identificación”. Contra la resolución de la Audiencia Provincial de Pontevedra cabe presentar recurso de apelación. 

social youtube xornalgalicia   feed-image
Categoría: Vigo
Visto: 1699