O xornalista Miguel Delgado González, como demandado ten a máxima lexitimación para exercer o seu propio dereito, incluíndo o de publicar información veraz amparado polo art. 20 CE e tamén, polo menos, mentres estea demandado con amparo pola tutela xudicial efectiva do 24 e pola publicidade das resolucións xudiciais que lle afectan do 120, fai as manifestacións sobre os escritos de contrario que presentan nos xulgados.
O xornalista di que do mesmo xeito que xa fixeron varios xulgados, desestimen todas as pretensións censuradoras do elenco popular submiso a María del Mar Sánchez Sierra, inadmitindo toda ampliación da súa querelas, reiterativas que aumente a indefensión ante o sistemático abuso de dereito, ou polo menos, a moi notoria desigualdade de armas fronte ao AXUIZAMENTO PERMANENTE que aquí pretenden os funcionarios públicos da Xunta baixo os seus cargos de confianza do PPdeG entre os que destaca Rafael Álvaro Millán Calenti cos seus empregados..? ou colaboradores ou avogados que se xactan de manter pleno control sobre os xulgados de Santiago de Compostela, todos eles moi expertos en censurar, e tamén os representantes do Ministerio Fiscal deberían non só realizar informes sobre todos os reiterados e contumaces ataques ao dereito fundamental do art. 20 da CE en todos os procedementos nos que o Ministerio Fiscal ha estado acudido, e moi especialmente, no Xulgado 1 de Santiago, que xa ha resolvido sobre pretensións moi similares.
Mar Sánchez Sierra e Millan Calenti, permitíronse dicir que Miguel Delgado mentía sobre as actividades públicas de altos cargos do PPdeG na Xunta e entidades públicas, que pretenden censurar. Quen amente son eles, a nosa información é veraz e rigorosa ao publicar cada documento relevante sobre as súas actividades públicas onde se xestionan diñeiros públicos dos cidadáns, ou o que é o mesmo, de todos nós e que non son moi doados a que se vexan as contas, que teñen que ocultar.
As súas relacións con calquera funcionario público que poida cometer algunha das faltas tipificadas no artigo 95 do Estatuto Básico do Empregado Público (e especial, por prevalerse da súa condición de empregado público para obter beneficios indebidos para si ou para outros), así como as máis que sospeitosos entendementos coas actividades públicas cuxos documentos relevantes publicados por nós pretenden censurar.
Nós mesmos xa puxemos en coñecemento das autoridades as irregularidades e sospeitosos conflitos de intereses, incluíndo gravacións de chamadas telefónicas, que insultan e amezan presentándose como AUTORIDADE Pública, e que merecen un axuizamento conxunto, pero en todo caso, cada censura arbitraria de quen teña tanto poder como para censurar arbitrariamente, merece a tutela xudicial efectiva, non soamente polo prexuízo ao censurado, por impedirlle dar e recibir información veraz, máis aínda se se limita o seu dereito de defensa (arts. 20, 24 e 120 CE), senón porque a censura de feitos relevantes de interese público prexudica á sociedade no seu conxunto, ao non poderse atopar o que todos temos dereito a coñecer.
Non fai falta ser un experto para preguntarse moitas máis cuestións doctrinales sobre ese acoso xudicial permanente e continuado, con máis relevancia pública aínda, e interese mesmo internacional, sobre os máis de 30.000.000 ligazóns que as tramas, delitos e todo tipo de irregularidades asolagan ao PP que xa é considerado xudicialmente BANDA CRIMINAL ORGANIZADA e os acosadores desde a Xunta investigados por fiscalía sinternacionales, doutros países e a OLAF na Unión Europea.