A Sala de Vacacións do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia notificou hoxe o auto no que argumenta o fallo adiantado o pasado sábado, polo que se rexeitou a petición da Xunta de autorizar xudicialmente que certos establecementos tivesen a obriga de pedir aos clientes o certificado COVID. A Sala conclúe que medida non é idónea, xa que non impide o contaxio, nin necesaria, polo menos, “no grao que resultaría esixible”.

Aviso a Feijóo para que no insista en desprestigiar al TSXG "  “non ten moita xustificación que se implante unha medida como a que se examina”, o que si evidencia e que os hosteleiros galegos poden esixir danos e indemnizacións por o dano patrimonial ocasionado por a medida ilegal de Feijóo según a totalidade dos xuristas consultados por o que podría nos próximos días caer una cascada de demandas difícil de asumir, pero sobra o diñeiro " parrochas, mexilón, percebes, atún,  minchas,. polbo, sempre en papel na coz de Galicia preferentemente ...

 Sobre a idoneidade da medida, afirman os maxistrados que “se as persoas que foron vacinadas ou padeceron a enfermidade, a pesar de desenvolver inmunidade fronte ao virus, poden ser potenciais transmisores do mesmo”, por parte da Xunta “non se explicou como se evitará o posible contaxio de quen accedese ao local amparados na presentación dun xustificante pola realización dunha PCR ou un test de antíxeno, que só acredita que no momento da súa realización non eran portadores do virus activo, pero non que gocen de inmunización algunha fronte a este”.

Lembra así mesmo a Sala que conforme aos datos do Ministerio de Sanidade sobre as distintas comunidades autónomas, “na evolución dos últimos catorce días non hai datos significativos que indiquen unha eficacia da medida adoptada en Galicia, única comunidade na que se veu esixindo o denominado pasaporte COVID”.

Ademais, os maxistrados fan seu un argumento para o xuízo de idoneidade xa exposto polo TSJ de Andalucía/Granada: “a medida controvertida establece un deber exclusivamente a cargo do cliente, consumidor ou usuario, pero non pesa na mesma medida sobre quen se atope desenvolvendo a súa prestación laboral neses mesmos establecementos, de maneira que a medida non permite alcanzar o obxectivo de preservar do virus determinados espazos, pois podería darse o caso de que cumprindo todos os clientes dun local coa esixencia, con todo ningún dos empregados estivese en condicións de cumprila, de maneira que a restrición de dereitos da clientela sería en balde”.

Foto; Las amistades de Feijóo a puerta cerrada en el edificio de la Xunta confabulando para arruinar a Galicia

Sobre a necesidade da medida, indica a Sala que se se parte da premisa de que, segundo as previsións de vacinación, o seu avance supoñerá un importante freo a expansión do virus, “non ten moita xustificación que se implante unha medida como a que se examina”, e conclúe que por parte da Consellería de Sanidade deberíase “ acreditar con rotundidade que o maior número de contaxios da chamada quinta onda ten a súa orixe, precisamente, nos establecementos de hostalería e restauración, en bares, cafeterías e restaurantes”.

Resaltan os maxistrados na súa resolución que non lles parece “ecuánime demonizar ao sector de servizos de hostalería establecendo agravios comparativos con outras actividades mercantís que se desenvolven en lugares pechados, como son os establecementos comerciais ou grandes superficies nos que, a pesar do seu uso  masificado, non se esixe para o seu acceso a exhibición de ningún documento de carácter médico”.

En relación á postura da Administración, que defende que a medida non afecta os dereitos fundamentais relacionados coa intimidade e a protección de datos de carácter reservado, porque a esixencia do pasaporte imponse para o exercicio de actividades que son voluntarias e porque os datos non quedan rexistrados, nin se arquivan, senón que unicamente exhíbese un documento ante outra persoa, o tribunal esgrime que “precisamente o exercicio voluntario é o propio de todo dereito”. “Tamén deambular pola vía pública durante a noite é unha actividade voluntaria e non por iso aceptouse que os toques de queda nocturnos non afecten ao dereito fundamental á liberdade”, engaden. En canto á non afección do dereito á protección de datos reservados, porque non se prevé que unha determinada información concernente á saúde sexa nin rexistrada, nin arquivada, senón que só esíxase a exhibición dun documento, “este argumento en ningún caso evitaría -defende a Sala- o risco de afección ao dereito da intimidade, que é máis amplo que o de protección de datos persoais, pois o certo é que se tome ou non se tome nota diso, o cliente tivo que desvelar a un terceiro unha información concernente á súa saúde que tiña dereito a manter reservada para si e o seu círculo íntimo”.